اثرات نانو ذرات نقره بر تعادل و یادگیری حرکتی موش های صحرایی و وضعیت اکسیداتیو مخچه

نانوذرات نقره که یکی از پر مصرف¬ترین نانو مواد مورد استفاده در صنعت و پزشکی می¬باشند، ممکن است در هوا پراکنده شده و پس از ورود به بینی از مخاط، ریه¬ها و یا از طریق اعصاب بویایی، جذب و به مغز انتقال یافته و بر رفتار اثر بگذارند. لذا هدف از این مطالعه بررسی اثرات تجویز داخل بینی نانو ذرات نقره بر تعادل و یادگیری حرکتی موش¬های صحرایی بود. در این مطالعه 50 سرموش صحرایی نژاد ویستار به 5 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل بدون تیمار، گروه حامل توسط حامل دارو و گروه¬های np3، np15 و استات نقره (agac) به ترتیب با 3 و mg/kg 15 نانو ذرات نقره و mg/kg 6/4 استات نقره به صورت یک روز در میان به روش داخل بینی¬ای تیمار شدند و از روز 25 پس از شروع تیمارها تعادل و یادگیری حرکتی آنها طی 2 روز متوالی در دستگاه روتارود مورد سنجش قرار گرفت. مدت زمان روتارود در گروه¬های np15 و agac به صورت معنی¬داری کاهش یافت که نشان دهنده نقص تعادل حرکتی بود. علاوه بر این مدت زمان روتارود در روز دوم نسبت به روز اول در تمام گروه¬ها افزایش یافت (05/0p<) ولی این روند در گروه¬های مختلف متفاوت نبود (05/0p>). بنابراین یادگیری حرکتی تحت تاثیر نوع تیمارها قرار نگرفت. سطح مالون دی آلدهید در مخچه افزایش ولی سطوح آنزیم¬های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز کاهش یافت (05/0p<). بنابراین استرس اکسیداتیو احتمالا یکی از مکانیسم¬هایی است که به واسطه آن گروه¬های تیمار شده دچار اختلالات تعادل شده¬اند. هرچند مقدار یون نقره تجویز شده در گروه agac با مقدار نقره دریافت شده در گروه np3 برابر بود ولی اثر سمی نانوذرات نقره بر تعادل حرکتی کمتر از یون نقره بود (05/0p<). بنابراین به نظر می¬رسد در ایجاد سمیت یون نقره مکانیسم¬های دیگری نیز درگیر باشند.